«Λευκάς πέτρα» ή «Λευκάς άκρα» ονομάστηκε αρχικά το νοτιότερο άκρο του νησιού, ο σημερινός Λευκάτας. Ύστερα Λευκάς ονομάστηκε η πόλη Νήρικος, που είχαν ιδρύσει οι Κορίνθιοι προς το τέλος του 7ου αιώνα, και τέλος όλο το νησί. Μετονόμασαν Λευκάδα επώνυμον δοκώ μοι του Λευκάτα, γράφει ο Στράβων στα Γεωγραφικά του.

Από τη λέξη Λευκάς σχηματίστηκε το επίθετο Λευκάτης και δωρικά Λευκάτας, που σήμαινε τον κύριο της Λευκάδος πέτρας και δόθηκε στον Απόλλωνα, τον κύριο του ακρωτηρίου.

Ένας αρχαίος μύθος, με εξαιρετική διάδοση στην Ευρώπη των νεοτέρων χρόνων, αφηγείται ότι από το ακρωτήριο αυτό πήδησε η Σαπφώ στη θάλασσα εξ αιτίας του απελπισμένου έρωτά της για το Φάωνα.